Mijmeringen bij beeld en geluid. Een mooie ochtend in januari.
Ik kijk door mijn raam en zie: een intense warme kleurrijke gloed trekt voorbij.
Ik kijk en verwonder mij over zoveel kostelijk moois op een doordeweekse dag, ongevraagd wordt het mij geschonken. Dankzij de camera kan ik het vastleggen, maar het beeld ligt ook opgeslagen in mijn hart. Voor een moment voel ik me een, opgaan in het al.
De klanken van de caisa (healing-drum) van Niek Edeling passen er wonderwel bij.
Mijn foto's zijn die van het opkomende licht, de ochtendzon.
De achtergrond van het landschap (Zweden) waar Niek speelt, is het licht van de ondergaande zon. Samen vormen ze een eenheid van opgaan, blinken en verzinken.
Zo ook is het leven, we komen, we stralen en we gaan weer onder. Iedere dag opnieuw, jaar in jaar uit, voor zolang het duurt, is dit wat ons omringd. Zijn we groots in al onze nietigheid. Mogen we genieten van al wat is. Voor wie ogen en oren heeft om te gebruiken en te verwonderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten